آموزشی که باید توسط اهلش انجام می‌شد ,

در سالهای گذشته ما شاهد آن بودیم که دوره‌های آموزشی روان‌شناسان و مشاوران جهت درمانگری افراد دارای اختلال مصرف مواد افیونی، محرک و... در کلینیک‌های ام‌ام‌تی، مراکز درمانی تحت نظارت بهزیستی و یا خصوصی غالبا با تدریس اساتید روانپزشکی و پزشکی برگزار می‌شد. دوره‌هایی که در مرکز ملی مطالعات اعتیاد یا توسط معاونت درمان دانشگاههای علوم پزشکی منتخب در تهران و شهرستانها با عنوان «مهارت» برای پزشکان و روان‌شناسان برگزار می‌شد و اکنون زمان زیادی است که دیگر برگزار نمی‌شود. ‌
‌
اما اکنون شاهد رویکرد دیگری درباره‌ی درمان و بالتبع آن آموزش هستیم. نگاهی که در آن -مثلا در متادون تراپی- سهم اندکی برای دارو به عنوان #پادار (تک میوه‌ای که در برخی مناطق شمالی بر روی درختان -عموما درخت پرتقال- باقی می‌گذارند و امیدوارند بدین طریق، درخت انگیزه‌ی خود را برای ثمردهی در سال بعد حفظ کند) و تأمین‌کننده‌ی انرژی جسمی-روانی بیمار برای مراجعه به مرکز درمانی جهت دریافت کمک‌های حرفه‌ای روان‌شناسی و مشاوره قائل است. زیرا مثلا استفاده از متادون در درمان نگهدارنده، ضامن تداوم قطع مصرف و پاکی بیمار نیست. چیزی که برای ما در درمان مهم است، دوام پاکی فرد است نه فقط رکورد زدن یا کاهش عوارض مصرف از طریق جایگزینی داروی کم‌ عارضه‌تر. اینکه بیمار دو یا سه سال متادون بخورد که چیزی را درست نمی‌کند. زیرا تازه بعد از این مدت فرد اعتیاد خود را (مثلا از هروئین) به متادون شیفت کرده است. دوام پاکی جز با دریافت روان‌درمانی و کمک حرفه‌ای روان‌شناسان و مشاوران (به طور مثال هنگام مواجهه با وسوسه یا پس از لغزش و یا عود) از طریق تغییر سبک زندگی و نظام باورهای وی و بکارگیری تکنیک‌های آموزش داده شده امکانپذیر نخواهد بود.

از این رو، چون این رویکرد، نگاه شخصی و حرفه‌ای بنده نیز بوده و هست، تصمیم گرفتم پس از تشکیل انجمن، تدریس در کارگاههای تخصصی حوزه‌ی درمان اعتیاد را غالبا به روان‌شناسان و مشاوران مستعد، با دانش، جوان و البته باتجربه‌ها واگذار نمایم. پس از برگزاری چند دوره‌ی به اصطلاح #تابوشکن، کم‌کم افرادی که از کارگاه‌ها به استان و شهر خود برمی‌گشتند توان #علمی و #عملی لازم را در کار خود یافتند. به آنها اعتماد بیشتری شد و بیشتر دعوت به کار شدند زیرا مهارت‌های لازم را داشتند. آنها انجمن را بیشتر معرفی کردند و در مورد آموزش‌های خود توضیحاتی دادند و ما بابت این کار از آنها سپاسگزاریم. به دنبال این نتایج، به مرور شاهد برگزاری دوره‌های مشابه متعددی در تهران، همدان، مازندران، تبریز، مشهد و دیگر استان‌ها و شهرهای کشور بودیم که از این نگاه تبعیت کردند. نگاهی که هم به تخصصی‌تر شدن سطوح آموزشی در این کارگاه‌ها انجامید و هم ماحصل درمانی بهتری نصیب بیماران کرده و خواهد کرد. ‌
‌
در همین رابطه، #اعتبار کارگاه‌های تخصصی انجمن نیز توسط ارگان‌های مختلف در استانها و شهرستان‌های کشور به تثبیت رسید و اکنون شاهد آن هستیم با اینکه قالب رویدادهای علمی انجمن در حوزه‌ی درمان اعتیاد workshop بوده (نه آن مهارت انحصاری در مرکز ملی مطالعات اعتیاد و معاونت‌های درمان دانشگاه‌های علوم پزشکی) و برگزاری آنها بصورت کاملا مستقل توسط انجمن صورت می‌پذیرد، اما به عنوان «گواهینامه» جهت تصدی بسیاری از مسئولیت‌های درمانی مورد وثوق و پذیرش قرار می‌گیرد. این همان اطمینان به انجام «کار علمی و درست» است که خود فارغ از شرایط زمانی و مکانی، بدون هیچ #داعیه‌ای، همواره زاینده و مثمر خواهد بود

من باید در اینجا از مجموعه‌ی جوان انجمن، از سطوح مدیریتی و اجرایی گرفته تا تمامی ادوایزرهای کارگاه تشکر و قدردانی کنم. از اساتید جوان و اعضای محترم اندیشکده اعتیاد انجمن و همه‌ی دوستانی که در این مسیر همواره به ما امید و دست یاری دادند. از اعضای محترم هیأت مدیره که بخصوص هنگام برخی مشکلات و ایضا تصمیمات و ناملایمات، سعه‌ی صدر بسیار زیادی داشتند جناب آقای ع.ح و سرکار خانم نجف‌خانی، از دکتر جواهری مسئول امور پژوهشی و رویدادهای علمی، از سرکار خانم عوض محمدیه، جناب آقای خلجی بازرس محترم، خانم مشایخی، خانم بهرامیان، آقای خشیجان، آقای هاشمی و آقای زنده دلان و دیگر دوستان ارجمند چون آقای طباطبایی. ‌
‌
در پایان به دوستان اطلاع بدهم که برخی از تسهیلات رفاهی صنفی بزودی به اعضای انجمن ارائه خواهد شد. عضوگیری گسترده (مقدماتی و نهایی) در انجمن با ارائه‌ی خدمات قابل توجه (نه بدون خاصیت مثل یک سازمان معلوم‌الحال دیگر) بزودی انجام خواهد پذیرفت.
‌
و من الله التوفیق