تاثیر مخرب ماده محرک شیشه روی بدن ,

تصویر افراد قبل و بعد از اعتیاد به ماده مت آمفتامین یا همان شیشه بسیار تأمل برانگیز و ترسناک است. شاید این سؤال در ذهن ایجاد شود که دقیقا چه فعل و انفعالات مولکولی در بدن رخ می‌دهد که موجب چنین تغییراتی در شکل ظاهری افراد می‌شود؟

دانشمندان انستیتوی ایتالیایی تکنولوژی و یو.سی ایروین (Italian Institute of Technology and UC Irvine) درباره ماده مت آمفتامین می‌گویند: «این ماده خطرناک موجب سوخت و ساز ناقص چربی ها در سلول های بدن می‌شود و افزایش این متابولیسم ناقص در بدن، مرگ سلول ها را به دنبال دارد». آنها اعلام کرده اند که می‌توانند جلوی اثرات منفی و مخرب مصرف این ماده محرک را تا حدودی بگیرند.

اثرات فیزیکی

استفاده از شیشه برای مصرف کنندگان موجب ایجاد حس شادمانی و سرخوشی، افزایش انرژی و کاهش اشتها می‌شود. مت آمفتامین ماده ای به شدت اعتیادآور است و این موضوع به دلیل آُسیب های عمیق، گسترده و طولانی مدتی است که به مغز وارد می‌کند. مطالعات پس از مرگ که بر روی معتادان به این ماده انجام شده نشان می‌دهد که این ماده تأثیر زیادی بر بروز زودرس بیماری های ناشی از افزایش سن آترواسکلروز (سخت شدن سرخرگ ها) و فیبروز ریوی (تشکیل بافت فیبروز در ریه ها) دارد.

اتفاقاتی در سطح سلولی در بدن رخ می‌دهد که منجر به ایجاد اثرات فیزیکی عجیب و غریبی در بدن می‌شود. اما این اتفاقات و فعل و انفعالات چه هستند؟ برای روشن شدن مطلب آزمایش هایی روی موش ها و موش های صحرایی انجام شد. این آزمایش ها و پژوهش های علمی با هدف بررسی مکانیسم های مولکولی التهاب سیستماتیک و پیری سلولی ناشی از وابستگی به مت آمفتامین صورت گرفت. محققان به طور خاص روی روش هایی که موجب متابولیسم ناقص چربی ها در سلول های مغز، بافت و اندام های محیطی می‌شود، تمرکز کردند.

با آزمایش های علمی دقیق دانشمندان دریافتند که چگونه ماده محرک شیشه پیری سلولی را شتاب می‌دهد و مانع رشد سلول ها می‌شود و بدین ترتیب بر التهاب و سایر فرایندهای تنظیم سلول اثر می‌گذارد. واکنش های آبشاری ناشی از مصرف شیشه در هر سلول یک پروتئین خاص را درگیر می‌کند که این پروتئین به عنوان فاکتور هسته ای کاپا بتا (kappa beta) شناخته می‌شود. در شرایط سالم و نرمال این پروتئین به سایر پروتئین ها کمک می‌کند تا بدن ما به فعالیت خود ادامه دهد. هر سلول که با سیگنال های اثر مصرف شیشه تحریک شود سبب می‌شود تا اثر فاکتور هسته ای کاپا بتا بسیار زیاد شود و افزایش پروتئین بتا کاپا موجب می‌شود تا «سرامید» رد بدن زیاد شود. به طور معمول و نرمال این مولکول لیپیدی وظیفه استفاده از مواد غذایی و تولید انرژی را بر عهده دارد، بنابراین وقتی این ماده به طور ناگهانی زیاد می‌شود تمام وظایف و متابولیسم های مرتبط با آن نیز افزایش می‌یابد.

دکتر دانیل پیومیلی (Daniele Piomelli) استاد دانشگاه و صاحب منصب در مؤسسه علوم اعصاب لوئیس ترنر آرنولد (Louise Turner Arnold) در یک مصاحبه مطبوعاتی اعلام کرد: «این فرایند سیگنال دهی مهم ترین عامل کلیدی در پیر شدن سلول هاست». دکتر دانیل پیومیلی و تیم تحقیقاتی او اعلام کردند که داشتن اثرات مشخصی از ماده مت آمفتامین در سلول ها ممکن است موجب شود که اثرات این ماده محرک بر بدن کم شود.‌ آنها اعلام کردند اگر ما بتوانیم عامل هسته ای کاپا بتا را متوقف کنیم این امر موجب افزایش تولید مهارکننده طبیعی این پروتئین در بدن می‌شود و بدین ترتیب می‌توان تولید «سرامید» را کاهش داد. این امر به نوبه خود موجب کاهش اثرات مخرب و مضر مت آمفتامین می‌شود.

منبع: vidoal