باور درونی شده در فرد معتاد ,

#آموزشی ریشه ی درد و رنج انسانی که به بیماری اعتیاد دچار شده، خود اعتیاد نیست، بلکه باور درونی شده ای است که من بد هستم، دوست داشتنی و خوب و کافی نیستم. یکی از مواردی که در مسیر درمان اعتیاد کمک کننده است آن است که فرد بتواند این باور بیمارگونه ی سمی و غلط را با باوری که «من همانگونه که هستم خوب و دوست داشتنی ام» و «استحقاق و لیاقت بهرمندی از زندگی توأم با آرامش، امنیت خاطر و خرسندی را دارم» جایگزین کند. برخلاف درک ناقصی که در گذشته از روان انسان وجود داشت، پژوهش های اخیر نشان می‌دهند که مغز انسان قابلیت تغییر و تولید مسیرهای عصبی جدید و در نتیجه عادت های سالم و مفید و باورها مبتنی بر واقعیت جهان را دارد